The Village Беларусь з дапамогай экспертаў працягвае знаходзіць адказы на працоўныя пытанні. Гэтым разам мы даведаліся пра тое, як зразумець, ці настаў час мяняць працу, і як адрозніць назапашаную за год без адпачынку стомленасць ад крызісу ў кар'еры і ці варта усё раптоўна мяняць, калі вам перастала падабацца праца.

Тры прыкметы, што гэта проста хандра:

  Вы сталі хутчэй стамляцца, нудзіцца, асабліва калі робіце нялюбую частку працы. Але пры пераключэнні на іншыя віды работ гэты стан хутка мінае.

Вы шторазу з большым задавальненнем і часцей гатовыя схадзіць папіць з калегамі кавы, адцягнуць увагу, абы не займацца бягучымі задачамі.

Прачынаючыся раніцай, вы вельмі засмучаецеся, што яшчэ толькі аўторак, а далей — серада і ўсё што ў спісе, і трэба ісці на працу.

Тры прыкметы таго, што, хутчэй за ўсё, час мяняць працу.

Вы сталі хутчэй стамляцца, калі робіце любыя віды звыклых і зразумелых вам заданняў. Пры пераключэнні на іншыя задачы гэтае адчуванне не праходзіць, а часам і ўзмацняецца.

Паходы з калегамі па каву, на абед, наогул не выклікаюць імпэту. Вам здаецца, што ўсё гэта — размовы пра адно і тое ж, і нічога новага не адбываецца. Вы не развіваецеся.

Вам пастаянна здаецца, што вас недаацэньваюць, не разумеюць, што кіраўніцтва робіць усё не так, як трэба.

І ў першым, і ў другім выпадку лепш за ўсё спачатку ўзяць па магчымасці невялікі адпачынак і абавязкова кудысьці з'ехаць для змены абстаноўкі. Лепш за ўсё на прыроду, у не вельмі люднае месца. Першыя два-тры дні лепш наагул ні пра што не думаць. Проста адпачываць, разгрузіць мозг. Потым, пакрысе агойтваючыся, прааналізаваць прычыны стомы і незадаволенасці.

Паспрабаваць быць сумленным з самім сабой: знайсці знешнія і ўнутраныя прычыны. Знешнія амаль заўсёды можна змяніць. Калі прычыны вонкавыя (напрыклад, кіраўнік не дае мне абяцанага павышэння, і гэта мяне ўвесь час дэматывуе і атручвае настрой), дык абавязкова пагаварыце з кіраўніком, атрымайце зваротную сувязь па сваёй працы і далейшых кроках. Калі прычыны ўнутраныя (напрыклад, не падабаецца функцыянал на працоўным месцы, даўно хочацца заняцца іншым, і гэта немагчыма ў рамках гэтай кампаніі), дык, верагодна, вам час вырушыць у дарогу, на пошукі новай працы! Яшчэ адзін важны індыкатар, калі пасля выдатнага адпачынку вашай батарэйкі хапае на некалькі дзён, а далей зноў — апатыя і туга, дык гэта ўжо сур'ёзныя сімптомы. І, магчыма, прычыны не толькі ў жаданні змяніць працу, а значна глыбейшыя.

Раім сустрэчы і размовы з сябрамі, блізкімі людзьмі, каб лепш разабрацца, а ў некаторых выпадках і візіт да псіхолага, гэта таксама дапаможа лепш зразумець, што менавіта з вамі адбываецца. Таксама карысныя сустрэчы з не самымі блізкімі, але з паспяховымі і, самае галоўнае, пазітыўнымі людзьмі, зносіны з такімі людзьмі заўсёды даюць новыя думкі і імпульсы да развіцця. Пошук новай працы — гэта таксама энергетычна стратны працэс, і калі вы будзеце хадзіць па сумоўях стомленым і прыгнечаным, дык малаверагодна, што зробіцеся камусьці цікавым.

Часта мы не разумеем фактараў, з якіх паўстаў гэты снежны камяк. Паспрабуем іх асягнуць розумам.

Спачатку мы разбіраем бягучую сітуацыю, аналізуем, што падабаецца ў рабоце, а што робіць жыццё невыносным. І думаем, што рабіць. Паспрабуем абагульніць пытанні, каб скласці ўніверсальны чэк-ліст уласнага прафесійнага аўдыту.

Ці падабаецца мне тое, што я раблю кожны дзень?

Ці адпавядае мой заробак рынку?

Ці гатовы я пашырыць спектр сваіх абавязкаў, каб узяць больш адказнасці?

Ці жадаю я працягнуць працу з гэтым кіраўніком?

Ці камфортна мне з калегамі, а ім са мной?

Ці ўсё мне зручна на маім працоўным месцы, у кабінеце?

А можа, мне час пайсці ў адпачынак?

Адказы на гэтыя сем пытанняў могуць стаць адпраўным пунктам для разумення неабходнасці пераменаў — і, галоўнае, якіх менавіта пераменаў.

Сітуацыю можа выправіць размова з кіраўніком пра перспектывы росту, або змена офіса, які знаходзіцца бліжэй да дома, перавод у іншы аддзел або проста перастаноўка мэблі ў кабінеце — далей ад кандыцыянера або бліжэй да акна. А часам сапраўды пераход у іншую сферу або рэалізацыя прадпрымальніцкага або творчага патэнцыялу з'яўляецца аптымальным рэвалюцыйным рашэннем. Гучыць проста, але, каб да гэтага прыйсці, патрабуецца час і шчырая размова ў першую чаргу з самім сабой.

Час ад часу ў кожнага з нас адбываюцца крызісы, якія могуць унесці карэктывы ў вашы жыццёвыя планы. Такія крызісы часта звязаныя з нашай прафесійнай дзейнасцю. Напрыклад, крызіс прафесійнай дэфармаціі, які часта назіраецца ў людзей, якія 10 гадоў у прафесіі. Бываюць і невялікія цыклы, калі раз на тры гады ў нас родзіцца жаданне нешта змяніць. Такі стан выразна кажа пра тое, што зараз вы гатовыя да трансфармацыяў і зменаў.

Але ці варта ўсё кардынальна мяняць, нават калі вельмі хочацца? На працягу ўсёй сваёй кар'еры мы напрацоўваем пэўныя кампетэнцыі і багаты прафесійны досвед. Але здараецца крызіс, і людзі прымаюць неўзважаныя рашэнні. На жаль, такіх фінансавых дырэктараў, якія сыходзяць у касметолагі і псіхолагі, даволі шмат. Аднак толькі ў адзінак сапраўды нешта атрымліваецца. Астатнія ж зазнаюць паразу, і жаданых станоўчых змен у іх жыцці не адбываецца.

Калі ў вас завялася ідэя кардынальна змяніць сваю прафесійную дзейнасць, паспрабуйце стрымаць імпэт і выключыць гэты стан нездаволенасці. Можа быць, праблема палягае не ў працы, і лепш унесці змены, напрыклад, у ваша асабістае жыццё? Але калі вы адчуваеце, што без рашучых дзеянняў усё ж не абысціся, тады прасцей за ўсё паспрабаваць сябе на новай ніве ў кампаніі, дзе вы ўжо працуеце. Гэта менш небяспечна, чым сыходзіць у вольнае плаванне. Тут вы ведаеце спецыфіку дзейнасці, у вас больш ведаў і аўтарытэту, вас лепш ведае кіраўніцтва і калегі. Ці можна пагрузіцца ў новую сферу дзейнасці ў фармаце навучання або хобі, каб зразумець, ваша гэта ці не. Такі гарызантальны пераход пройдзе з мінімальнымі стратамі.

Трэба рыхтавацца да таго, што калі вы плануеце памяняць абсалютна ўсё кардынальна, то вам за гэта давядзецца сур'ёзна заплаціць. Бо, нягледзячы на ​​напрацаваны гадамі досвед і прафесійную каштоўнасць, у новай сферы дзейнасці вы пачнеце спаборнічаць з тымі людзьмі, якія толькі выйшлі на рынак працы — са студэнтамі, у якіх узровень зарплатных чаканняў на парадак ніжэйшы.

Тэкст: Ганна Сакалова, вокладка: Andrew Worley / Unsplash