Цяжка адважыцца пакінуць дома адно, хай на невялікі тэрмін, нават самае разважлівае і паслухмянае дзіця. Мы запыталіся ў псіхолага і выхавальніцы, як падрыхтаваць дзіця да таго, што яно раз-пораз павінна будзе заставацца адно дома, і з якога ўзросту гэта можна рабіць.

Аляксандр Пакрышкін

дзіцячы псіхолаг

Неабходна ўлічваць не так узрост дзіцяці, як яго магчымасці. Важна адчуваць, што яно ў стане бяспечна і камфортна правесці час на самоце. Для таго каб застацца дома без дарослых, дзіця павінна ў дастатковай ступені арыентавацца ў навакольнай прасторы, каб забяспечыць сябе ўсім неабходным (гульні, ежа і гэтак далей) і пры гэтым рабіць толькі бяспечныя дзеянні.

Асобнае пытанне — веданне таго, каму можна адмыкаць дзверы, а каму — нельга, уменне скарыстацца тэлефонам, каб звязацца з вамі ў выпадку неабходнасці. Другая ўмова — псіхалагічная аўтаномнасць.

Ці будзе дзіцяці спакойна аднаму, пакуль вас няма побач? Ці лёгка яно адпускае вас у краму, нават калі нехта іншы з дарослых ёсць дома? Як яно наагул ставіцца да навіны пра тое, што трэба застацца дома аднаму? Калі вы станоўча адказалі на ўсе гэтыя пытанні і ўпэўненыя ў тым, што ўсімі неабходнымі ведамі і ўмельствамі дзіця валодае, дык можна смела пераходзіць ад развагаў да спробаў.

Вольга Ягорава

выхавальніца

Лічаць, што дзяцей да сямі гадоў пакідаць дома без дарослых нельга. Нейкай заканадаўчай забароны ў нас няма, таму меркай тут з'яўляецца здаровы розум. Браць прыклад з мінулых пакаленняў сэнсу няма. Нашы бабулі і мамы з ранняга ўзросту пакідалі дзяцей адных, таму што часта папросту не было іншага выйсця. У выніку шмат якія людзі нават ў вялікіх гадах падсвядома баяцца заставацца адны. У нас ёсць магчымасць не даводзіць да такіх наступстваў і рупліва рыхтаваць сваіх дзяцей да самастойнасці.

Абставіны бываюць розныя, але ні ў якім разе нельга пакідаць дзіця адно прымусова, калі яно плача, баіцца, просіць вас не сыходзіць. Дзіця павінна даць сваю згоду на тое, каб пабыць аднаму нейкі, хай і вельмі непрацяглы час. Абавязкова раскажыце дзіцяці пра мэты і прычыне свайго паходу, дакладна пазначце час, калі вернецеся.

Пагаварыце аб правілах бяспекі — пра тое, што нельга, напрыклад, адмыкаць нікому дзверы. Але правяраць пільнасць дзіцяці і званіць у дзверы, чакаючы яго рэакцыі, не варта. Калі не давяраеце, лепш не пакідайце адно.

Нават калі вы разумееце, што ваша дзіця маральна гатовае, не спяшайцеся. Дайце дзіцяці для пачатку магчымасць адрэпетаваць самастойнасць у вашай умоўнай прысутнасці. Ці можаце вы адасобіцца ў іншым пакоі, пакінуўшы яго на паўгадзіны адно? Ці забавіць яно сябе ў гэты час так, каб не звяртацца да вас? Такія невялікія трэніроўкі маральна падрыхтуюць дзіця да таго, што часам дома давядзецца быць сам-насам.

Вокладка: Josh Applegate/unsplash.com