Дзяжурны па горадзеМинчане смеются над тем, как перевели названия улиц: Узнали, как правильно

Запіс назваў беларускіх вуліц і гарадоў лацінскімі літарамі адбываецца ў адпаведнасці з Інструкцыяй па транслітарацыі геаграфічных назваў Рэспублікі Беларусь, апошнія змены ў якой унесеныя ў 2007 годзе, а ў 2013 годзе Інструкцыя была рэкамендаваная Арганізацыяй Аб’яднаных Нацый у якасці міжнароднай сістэмы транслітарацыі геаграфічных назваў Беларусі.

Транслітарацыя адбываецца з беларускай мовы. Сама Інструкцыя створаная на аснове класічнай беларускай лацінкі, якой яшчэ ў пачатку стагоддзя выходзілі Наша Ніва, зборнікі Купалы і г.д.Адрозненні ад класічнай лацінкі — гэта перадача мяккасці l, паводле інструкцыі L — цвёрдая, а Ĺ — ль з мяккім знакам. У класічнай лацінцы ж L заўсёды мяккае, а цвёрдае перадаецца літарай Ł. Паводле Інструкцыі Lahojsk — кл. лац. Łahojsk, Liepieĺ — Lepiel.

Таксама паводле Інструкцыі не перадаецца асіміляцыйная мяккасць, бо гэта дакладная транслітарацыя афіцыйнага напісання. plošča Niezaliežnasci, а класічнай лацінкай было б plošča Niezaležnaści.

a, b, c, č, d, е, f, h, i, j, k, l, m, n, o, p, r, s, š, t, u, v, z, ž, y — спіс літар паводле інструкцыі. Мяккасць зычнага перадаецца знакам «акут» над літарай (ć, ź, ś).

Элементы тапоніма, такія як «вуліца», «плошча», «сквер» таксама транслітаруюцца, а не перакладаюцца, паводле рашэння Тапанімічнай камісіі пры Савеце міністраў, г. зн. «vulica Zybickaja», а не «Zybickaja street».