Пашпарт, як вядома, галоўны дакумент, які адлюстроўвае звесткі не толькі аб яго імені, адрасе і даце нараджэння, але таксама яго знешнасці. Менавіта паводле фатаграфіі ў пашпарце чалавека ідэнтыфікуюць праваахоўныя органы, аднак мяняць гэтую фатаграфію, а разам з ёй і пашпарт, раней грамадзяніну дазволена было толькі двойчы ў жыцці — у 25 і ў 45 гадоў (калі, вядома, гаворка не ідзе пра змену прозвішча, страту ці пашкоджанні дакумента).

The Village Беларусь вырашыў даведацца ў экспертаў, чаму пашпарт мянялі толькі два разы, з якой прычыны быў ўсталяваны менавіта гэты ўзрост і як змяняецца твар чалавека да 25 і 45 гадоў.

Настасся Растаргуева

адвакат

Ўзрост абавязковай змены пашпарта юрыспрудэнцыя запазычыла ў фізіягномікі. Лічыцца, што менавіта ў 25 і 45 гадоў знешнасць чалавека перажывае прыкметныя змены. Пашпарт павінен адлюстроўваць гэтыя змены: фатаграфія — абавязковы рэквізіт дакумента. Без карэктных звестак пра знешнасць немагчыма ідэнтыфікаваць чалавека, таму фатаграфію, а такім чынам і пашпарт, трэба мяняць у акрэслены час.

Запазычанне юрыспрудэнцыяй ведаў пра чалавека з іншых сфер — не рэдкасць. Напрыклад, узрост крымінальнай адказнасці — 16 гадоў — прыйшоў з псіхіятрыі. Лічыцца, што менавіта з гэтага веку чалавек здольны ўсведамляць проціпраўнасць і грамадскую небяспеку сваіх дзеянняў.

Акрамя таго, існаванне тэрміну дзеяння пашпарта — прэвентыўная мера, якая павінна перашкодзіць злоўжыванням з дакументамі. Напрыклад, бывае, што чалавек памірае, а яго пашпартам працягваюць карыстацца. Тое, што галоўны дакумент мае свой тэрмін прыдатнасці (ён мінаў праз 30 дзён пасля дасягнення чалавекам 25 або 45 гадоў, пасля чаго любыя дзеянні з пашпартам немагчымыя), дазваляе скараціць колькасць такіх злоўжыванняў.

АЛЕГ Ваяводзін

фізіягнаміст

Самыя моцныя змены твар перажывае менавіта ў 25, 45 і 65 гадоў. Усё, што адбываецца з чалавекам на працягу жыцця, адбіваецца на твары, і фізіягноміка вучыць бачыць гэтыя знакі. Напрыклад, бровы ў фізіягноміцы азначаюць памяць. Калі дзіця малое, яно яшчэ дрэнна ўсведамляе, што адбываецца вакол, і, адпаведна, блага запамінае любую інфармацыю. Але з цягам часу дзіця пачынае асягаць навакольны свет розумам і разважаць — тады яго бровы мяняюцца. Паралельна адбываецца развіццё шырыні броваў, колер робіцца інтэнсіўнейшы.

У веку 25 гадоў маладзёнаў часта нясе па ўхабу. Брыво і гэта адлюстроўвае: выгадоўваецца да свайго самага верхняга пункту густа і інтэнсіўна. Да 43–45 гадоў мы пачынаем рэфлексаваць і бедаваць над сваім нібыта бязмэтна пражытым жыццём. І брыво таксама «ідзе на зніжэнне» — пачынае святлець. Гэта суправаджаецца рознымі фактарамі: біялагічнымі, экалагічнымі, псіхалагічнымі. Да самага канца жыцця, калі брыво станчаецца, у чалавека часта здараюцца правалы ў памяці. Вось так і чытаецца па твары, як мы ўваходзім у жыццё і сыходзім з яго. Бровы, вядома, толькі адна з прыкмет, яшчэ ўлічваюцца вочы і вушы. Але менавіта бровы — асноўны маркер.

На твары можна шмат чаго прачытаць пра чалавека. Напрыклад, наколькі ён паспяховы ў розных сферах свайго жыцця. Па ўчастку ад падбароддзя да кончыка носа характарызуецца матэрыяльная сфера. Адцінак ад кончыка носа да верхняй частцы броваў — гэта сям'я. А частка асобы ад верхняй часткі брыва да лініі валасоў — гэта духоўны свет. Калі лінія валасоў у чалавека шырокая, то, хутчэй за ўсё, перад намі добры дырэктар, кіраўнік. Калі лінія валасоў ўтварае паўкола, то чалавек часта дэлегуе свае паўнамоцтвы. У Лаўрэнція Берыі, напрыклад, была менавіта такая лінія валасоў, паўкруглая — і ён заўсёды перадаваў свае паўнамоцтвы, ніколі не браў на сябе адказнасць.

Ілюстрацыі: Воля Воўк