Станоўчы ВІЧ-статус — гэта не прысуд і не стыгма. Галоўная небяспека ў няведанні. Ведайце свой ВІЧ-статус, кожны год здавайце тэст на ВІЧ. І будзьце ўпэўненыя ў статусе вашага партнёра. Пры неабходнай тэрапіі, ВІЧ не перашкаджае чалавеку весці актыўнае жыццё, у тым ліку сэксуальнае. І калі такі чалавек напэўна ведае аб прынцыпах бяспечнага сэксу і шляхах перадачы інфекцыі, то ў яго партнёраў могуць быць лагічныя пытанні і страхі. Сёння мы распавядаем, як весці бяспечнае палавое жыццё з ВІЧ-станоўчым партнёрам.

АКЖАН Шарыпаў

лекар-інфекцыяніст

Пары, у якіх адзін партнёр ВІЧ-станоўчы, а іншы — не, называюцца дыскардантнымі. У гэтым выпадку прынцыпова, каб партнёр са станоўчым ВІЧ-статусам быў на тэрапіі і меў невызначальную вірусную нагрузку. Невызначальны — значыць, бяспечны. Нулявая вірусная нагрузка дасягаецца праз тры-шэсць месяцаў у залежнасці ад прызначаных прэпаратаў. Галоўнае, каб партнёр як мага хутчэй пачаў прымаць антырэтравірусную тэрапію.

На 16-й Еўрапейскай канферэнцыі па СНІДу, якая прайшла ў Мілане ў кастрычніку, эксперты паведамілі, што паводле даследавання, якое праводзілася з 2008 года, у дыскардантных парах, дзе адзін партнёр на тэрапіі і ў яго невызначальная вірусная нагрузка, не зафіксавана ніводнага выпадку заражэння ВІЧ-адмоўнага партнёра. Усяго ў даследаванні ўдзельнічала 19,5 тысячы дыскардантных пар. І вядома, не варта забываць аб сродках індывідуальнай абароны.

Таксама існуе дакантактная прафілактыка. Яна прызначана для людзей з адмоўным ВІЧ-статусам, у якіх быў ці можа быць палавы кантакт з ВІЧ-станоўчым партнёрам. Ёсць спецыяльныя прэпараты. Самая простая схема абароны (іх на самай справе некалькі) — гэта па адной таблетцы ў дзень.

Вокладка: elizabeth lies