Калі вы назіралі за чалавекам, які фарбуе вейкі, дык, пэўна, заўважалі, што раз-пораз ён (ці яна) не-не ды адкрывае рот. А калі вы спрабавалі нафарбаваць вочы самі, дык не па чутках ведаеце, якіх высілкаў каштуе стрымліваць гэты міжвольны рух. The Village папрасіў растлумачыць антраполага, біёлага і б’юці-эксперта, што адбываецца з чалавечай галавой падчас нанясення макіяжу.

Аляксандра Кітова

фізічная антрапалагіня

Дзяўчыны адкрываюць рот, каб адцягнуць ніжняе павека, якое ў такім стане будзе зручней нафарбаваць. Сківіца —адзіная рухомая частка чэрапа. Каб без дапамогі рук адцягнуць павека, трэба нацягнуць уніз скуру, і зрабіць гэта можна, зрушыўшы ніжнюю сківіцу, то бок адкрыўшы рот.

Ілля Калманоўскі

Біёлаг і папулярызатар навукі

Простага адказу тут няма, але ў мяне ёсць дзве гіпотэзы. Першая: гэта адбываецца з той жа прычыны, з якой мужчыны высалапліваюць язык ад натугі ў пэўнай сітуацыі. Магчыма, рэч у тым, што трымаць рот закрытым вымагае пэўнага мазгавога тонусу (невыпадкова, што пры розных парушэннях або ў вялкіх гадах рот пастаянна прыадчынены). Высокая канцэнтрацыя на іншай задачы (на іншым рэгіёне твару), верагодна, з'ядае частку мазгавых рэсурсаў. Яшчэ ў мяне ёсць іншая думка: ледзь прачыненых рот — гэта такая пачуццёвая грымаса. Ёсць такое паняцце, як праймінг — пераклад мыслення ў пэўную каляіну ў выніку нейкага малапрыкметнага ключавога трыгера. Пагаварыце з людзьмі пра курс даляра, і іх мазгі пяройдуць у негатыўны рэжым, і тады ў тэстах можна будзе ўбачыць праявы песімізму ў незвязаных з далярам тэмах. Магчыма, нанясенне макіяжу пераводзіць нас у рэжым сэксуальнага закліку, і ў гэтым выпадку прачыненых рот — гэта частка паведамлення чалавека наваколлю.

Сяргей Вострыкаў

Б’юці-блогер і крэатыўны дырэктар анлайн-крамы Pudra

Чым можна растлумачыць раззяўлены рот, узнятыя бровы або ўсё гэта разам на твары дзяўчыны, якая фарбуе вейкі? Візажыст не патрабуецца ні адна з пералічаных грымас на твары мадэлі, каб якасна нанесці туш. Але з гледзішча фізіялогіі можна знайсці колькі тлумачэнняў. Па-першае, у дзяўчат ёсць страх трапіць тушшу на склізістую вачэй ці зацвэгаць ужо гатовы макіяж (толькі калі вы не паслядоўніца Эрнэста Мунтаніёля: ён заўсёды фарбуе вейкі кліентам да нанясення ценяў). Максімальна падняць столку павека, раскрыць вачэй і нацягнуць скуру асобы вакол як раз дапамагаюць падобныя мімічныя жэсты. Па-другое, адкрыты рот кажа аб вялікай канцэнтрацыі ўвагі — сапраўды гэтак жа, як пры здзіўленні, захапленні або, напрыклад, жаху. Думаю, не мне распавядаць дзяўчатам, наколькі руплівая і ювелірная гэта праца — добра пафарбаваць вейкі, ня пакідаючы пяціміліметровых непафарбаваных прагалаў ля каранёў. Акрамя канцэнтрацыі ўвагі, ад арганізма патрабуецца напружанае гледжанне і кантроль дробнай маторыкі рук.

Ілюстрацыі: Насця Яравая