Ёсць пытаннеЦі можна папрасіць суседзяў займацца сэксам цішэй?

Важна адасобіць два пытанні — пра цішу і пра сэкс. Калі праблему цішыні суседзі цалкам могуць рэгуляваць, асабліва ўлічваючы чутнасць у нашых дамах, то сэкс — не. З гэтае прычыны, калі вы збіраецеся пагутарыць з суседзямі, дык дарэчы казаць пра цішыню, а даданне сюды тэмы сэксу можа быць успрынята ўварваннем у інтымнае жыццё, ці як спроба рэгламентаваць тую сферу, якая не павінна быць рэгламентавана. Я думаю, што, калі хочацца цішы, лепш казаць менавіта пра яе.

Наогул, сітуацыя залежыць ад таго, хто «слухае» і як ён ставіцца да тэмы сэксу. Хтосьці можа перажываць, што дзеці пачуюць, але, хутчэй за ўсё, дзеці не змогуць распазнаць, што гэта менавіта любошчы. Таксама да гэтай тэмы могуць быць больш чуллівыя тыя, у каго сэксу няма, але хацелася б. Яшчэ важна, ці слухае гэта чалавек, які паважае чужыя межы, або той, хто лічыць, што ён можа рэгламентаваць дзеянні іншых, зыходзячы з уласных маральных меркаванняў.

Шмат што залежыць ад таго, каму будзе адрасаваная просьба — мужчыне альбо жанчыне. З боку мужчыны будзе больш агрэсіі, таму бяспечней, калі жанчына паведаміць пра гэта жанчыне. Але паводле мадэлі, якая замацаваная ў нашым грамадстве, з большай верагоднасцю казаць пра праблему пойдзе мужчына. Эфект будзе залежаць ад абранага стылю камунікацыі. Тыя, каму зробяць заўвагу аб гучнасці сэксу, з найбольшай ступенню верагоднасці будуць незадаволеныя або адрэагуюць агрэсіўна. Магчыма, нехта збянтэжыцца. У любым выпадку людзі стануць больш асцярожныя і менш гучныя. Але ж я амаль перакананы, што, калі ў размове будуць згаданыя любошчы, паміж суседзямі з’явіцца напруга.

Кодэкс аб адміністрацыйных правапарушэннях на такую ​​сітуацыю не пашыраецца. Закон тычыцца крыкаў. Але крыкі крыкам розніца, у гэтым выпадку гаворка ідзе хутчэй пра сварку і нецэнзурную лаянку з боку суседзяў. Крыкі падчас сэксу знаходзяцца па-за межамі нормаў права. Уявім, што мы выклікалі паліцыю, вартаўнікі парадку прыедуць, а ў суседзяў ужо ціша. Паліцыя пачне апытваць іншых суседзяў, яны пасаромеюцца, скажуць, маўляў, нічога не чулі. За што тады прыцягваць да адказнасці? Больш эфектыўна — проста дамовіцца з шумнымі суседзямі.

Шум — галоўная прычына звады паміж суседзямі. Мяркуючы з нататак у СМІ, гаворка пра суседзяў толькі і заходзіць у кантэксце гэтай праблемы. Усе суседзі дзеляцца на два выгляду: «добрыя» — тыя, што не шумяць па выхадных, і «дрэнныя» — пачварныя сланы з дрылём замест хобата. Шумныя суседзі робяць нас неспакойнымі і злосці поўныя косці. Занадта гучны сэкс — гэта такі від шумавога раздражнення, які проста немагчыма ігнараваць. Чаму гэта нас так раздражняе? Таму што мы робімся сведкамі інтымнага жыцця іншых людзей. Праблема шуму тут узнікае разам з стаўленнем да любошчаў у гарадской культуры ў цэлым. Постсавецкае грамадства моцна звужае межы, за якімі гук, які выдаецца іншымі людзьмі, становіцца шумам. У выпадку з сэксам гэтая планка яшчэ ніжэйшая.

Калі шум робіцца сапраўды невыцерпным, я ўсё роўна не раіў бы рабіць суседзям заўвагі наўпрост. Гэта можа быць расцэнена як замах на прыватнае жыццё і прывесці да канфлікту: шум не павінны стаць бар'ерам для гарманічных адносін з суседзямі. Больш мудрае рашэнне, на маю думку, — тактыка сцвярджэння, а не адмаўлення. Напрыклад, вы можаце правесці агульнае галасаванне за званне самай шумлівай пары ў доме.