Как выглядел Минск 40 лет назад
Писатель и издатель Сергей Дубовец опубликовал на «Радыё Свабода» фотографии старого Минска, которые были сделаны им в 1977 году.
«Горад быў пуставаты, бруднаваты, але месцамі здавалася, што ты трапіў у такую самую старую Вільню».
Мариинский кафедральный собор тогда был перестроен под Дом физкультурника.
«На самім пляцы Волі да папулярнай установы «Ясень», якую ніхто б тады не назваў «пабам», зьбіраліся аматары піва, незалежна ад прафэсіі, у тым ліку, як вы бачыце, і «мянты», якіх тады таксама ніхто так не называў, і пры зьяўленьні якіх ніхто ня стойваўся. Міліцыі тады звычайныя людзі не баяліся. Гэта была зусім іншая міліцыя. Тагачаснаму міністру Клімаўскому і ў галаву не прыйшло б надзець форму НКВД. Між іншым, праз год, калі ён памрэ, яго ўрачыста павязуць хаваць проста зь ягонага міністэрства па праспэкце пры вялікай колькасьці народу. Я тады, вярнуўшыся з пахаваньня, напішу верш «На сьмерць міністра».
«Сапраўды ж, не вельмі чыста. Не параўнаць з цяперашнім вылізаным мегаполісам. Хоць, падазраю, што чыстыя менскія вуліцы — зусім не частка сённяшняй гарадской ідэнтычнасці. Варта зазірнуць туды, куды не даходзяць рукі арміі ў аранжавых камізэльках. Напрыклад, на канцавыя прыпынкі гарадскога транспарту».
«І сапраўды пуставата. Хоць паводле насельніцтва (1 мільён 200 тысяч) горад супастаўны зь сёньняшнім, і ўжо забітая першая паля Менскага мэтро».
«І сапраўды як у Вільні. Мяркую, што шпацыраваў і фоткаў я акурат у той паваротны момант гісторыі, калі Менск канчаткова разрываў сваю крэўную сувязь са старой сталіцай. Цэнтральнай падзеяй стала знішчэнне Нямігі - каларытнага раёну крывых вузкіх вулачак. Нямігі больш няма. Праўда, і новыя будынкі на яе месцы яшчэ не з’явіліся. Дом Мусінскага (дом за зданием «Торгового дома на Немиге») з’явіцца тут амаль праз пятнаццаць гадоў».
«Мэнтальна людзі яшчэ ня звыкліся з новым праспэктам на месцы старой Нямігі і пераходзяць вуліцу дзе хто хоча».
«Так выглядаў аўтэнтычны Верхні горад».
«А так выглядала аўтэнтычнае Траецкае прадмесьце. Колькі было крытыкі ў часе ягонай рэканструкцыі, а паглядзіш — быццам не асабліва што і зьмянілася. Дому Чыжа, праўда, няма».
Обложка: «Радыё Свабода»