В сентябре стало известно, что христиане разных конфессий собирают в Беларуси подписи за принятие закона, который запретил бы пропаганду идеологии и ценностей ЛГБТ, особенно среди детей. Организаторы - группа пролайф-активистов - считают, что хоть пока в Беларуси открытой пропаганды таких ценностей нет, такая угроза может возникнуть, пишет Katolik.life.

Вскоре в интернете появилось открытое письмо на имя главы костела архиепископа Тадеуша Кондрусевича. Его написала Надежда Иванова.

Активист Андрей Завалей, лидер движения «Дело Пи», сообщает, что письмо подписали 314 человек, и вчера, 27 октября, его отправили адресату. Это был день четвертой годовщины со дня смерти Михаила Пищевского, которого избили до смерти после гей-вечеринки. При этом Завалей обвиняет в смерти Михаила именно священников:

«Зарубите себе на носу, дорогие и уважаемые священники, что смерть Миши на вашей совести. Именно вы своими речами даёте расти ненависти в отношении ЛГБТ людей, именно вы легитимизируете насилие в наш адрес».

Текст письма Надежды Ивановой:

Ваша Экцэленцыя!

У мінулую нядзелю, калі многія святкавалі Дзень Матулі, мой дарослы ўжо сын паказаў мне артыкул на нацыянальным каталіцкім вэбсайце. Гэты артыкул шакаваў і сапсаваў маё свята, бо прычыніў мне шмат болі.

Артыкул расказвае пра тое, што Касцёл пачаў збор подпісаў за забарону так званай “прапаганды” аднаполых адносінаў і “гендарнай ідэалогіі”. У артыкуле даюцца кантактыя звесткі камісіі Экспертнай рады па пытаннях жыцця i сям’i пры Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі і імя ейнага кіраўніка, кс. прэлата Андрэя Стэцкевіча.Дагэтуль я думала, што шэльмаваннем людзей як мой сын - геяў і ЛГБТ наогул - займаюцца слабаадукаваныя і (або) фанатыкі, якія ёсць у кожнай рэлігійнай супольнасці, але яны звычайна ў меншасці.

У мінулую нядзелю я даведалася, што да планавання пераследу такіх людзей, як мой сын, далучыліся каталіцкія святары і кіраўнічыя структуры Касцёла - тыя, каму мы, простыя людзі, схільныя давяраць і каго слухаем.

Калі мой сын сказаў мне пра сваю сэксуальнасць упершыню, я перажыла шок, які цягнуўся многія месяцы. Але я шмат думала і чытала, а галоўнае - назірала за жыццём сына і слухала яго аповеды. Ён навучыўся не саромецца гомасэксуальнай часткі сваёй ідэнтычнасці. Чым далей, тым больш спакойным, упэўненым і шчаслівым ён станавіўся. Прымірэнне з гомасэксуальнасцю стала ключавым момантам яго эмацыйнага і маральнага сталення. Як я магу не падтрымаць яго, калі бачу такія вынікі?

Калі я наведвала яго ў Лондане, дзе ён цяпер жыве, мы разам хадзілі на Імшу ў рыма-каталіцкім касцёле, арганізаваную - з блаславення мясцовага біскупа - пастырскім служэннем для ЛГБТ католікаў. Я таксама бачыла розныя хрысціянскія групы, якія бралі ўдзел у Прайдзе, каб засведчыць, што святло Хрыста праліваецца на ўсіх, таксама і на ЛГБТ людзей.

Я не разумею, чаму каталіцкія святары і біскупы могуць сказаць брытанскім ЛГБТ, што Касцёл - гэта і іх дом, а для беларускіх ЛГБТ Касцёл рыхтуе выпрабаванні сапраўднага пераследу. Каму як не Касцёлу казаць пра тое, што па-за гамафобнай нянавісцю грамадства ёсць нешта нашмат большае - любоў Бога да кожнага стварэння?

Як маці, я звяртаюся да Вас спыніць святароў і касцёльныя структуры ад удзелу ў падрыхтоўцы крыміналізацыі жыцця такіх людзей, як мой сын. Я ўсведамляю, што беларускі Касцёл яшчэ доўга не зможа клапаціцца пра ЛГБТ людзей, як гэта робіць Касцёл у Брытаніі. Але можна хаця б не прычыняць болю тым, на каго так часта нападаюць моцныя гэтага свету з нелюбові ці страху.

Я ўпэўнена ў Вашай мудрасці і пакладаюся на Вашу смеласць. Дзень Маці мусіць быць шчаслівым днём і для мацярок ЛГБТ дзяцей.