Испанка Анхела Эспиноса Руиз полюбила и выучила беларуский язык так, что называет его вторым родным и даже диссертацию защищала на беларуском. Некоторое время она жила в Беларуси, но была вынуждена уехать по политическим причинам. Анхела опубликовала длинный, смешной и интересный тред о странностях, которые она встретила в Беларуси.

Трэду пра культурны шок і найбольшыя сюрпрызы ў Беларусі быць. Пачну з таго, што, як прыехала на чыгунку ў Гродна, дык падумала, што быў тэракт. «Не, гэта звычайная колькасць міліцыянтаў на такім аб’екце». А зброя? Звычайная таксама.

1. На той жа чыгунцы заявілі інфу пра цягнік па-беларуску. Знаёмая здзівілася, што па-беларуску. Беларусы здзіўляюцца беларускай мове.

2. Паланізмы ў Гродна! Людзі нібы па-руску, але мова… Якая мова.

3. Беларусы, якія не разумеюць «этава вашыва біларускава ізыка» неяк магічна пачынаюць разумець, калі прапаноўваеш англійскую мову.

4. Беларусаў, якія не разумеюць 'эвбя', на шчасце, мала! Знаёмыя папярэджвалі перад паездкай сто разоў, што «ніхто» не размаўляе па-беларуску (2015 г.), але потым аказалася, што разумеюць амаль усе.

5. Я трохі гэтага бачыла ўжо ў Варшаве да Беларусі, але савецкая архітэктура, вялікія праспекты, нязручныя адлегласці, калі здаецца, што хутка дойдзеш, а трэба было ў тралейбус сесці.

6. У банках, пастарунках, адміністрацыі няма бланкаў па-беларуску. Я разумею, калі чалавек не размаўляе, але каб докаў не было ў афіцыйных месцах? А канстытуцыя? Ну так. Не да законафф.

7. Зноў інфа 2015 года — грошы! У фізічным сэнсе. Трымаю кучу куп’ёраў, а гэта на жэтончык метро толькі. Зрабіла такое сэльфі, спалохала маму — «схавай грошы адразу, вар’ятка!».

8. Праз розніцу ў часе, асабліва ўзімку, гадзіны святла зусім іншыя. Гэта шакавала.

9. Мяне чытачы папрасілі сэльфі ў метро! Блін, у Беларусі ведаюць паэтаў (яны казалі пра кнігу канкрэтна), і ого, я вядома! Шо за…

10. Метро едзе вельмі хутка. Вельмі.

11. Аказваецца, ёсць будынкі, дзе нічога не напісана і не пазначана, але фатаграфаваць іх нельга. Весела. Тут мне не ЕС, можна лёгка праваліцца і тады втікай з городу.

12. Нягледзячы на тое, што я размаўляю па-беларуску, многія ўпэўненыя, што па-руску мне 'лягчэй'. Бо замежніца. Ага. Не.

13. У маршрутках ногі мерзнуць, а музыка… Скажам так, спорнага густу. І гучна.

14. Нельга падыйсці да міліцыянта, спытаць адрас/як прайсці, калі згубіўся. Ну можна, але так не робяць. У нас стандарт для дзяцей — калі не ведаеш, куды ісці, шукай маму з дзецьмі або паліцыянта, пытай у із.

15. Цікавая градацыя між беларускамоўных — хтосьці размаўляе па-беларуску заўжды, іншыя — толькі адказваюць «на мове звароту», а некаторыя на беларускай размаўляюць з сябрамі, але не ў крамах ці з незнаёмымі. Я — заўжды.

16. Вельмі кепска выкладаецца беларуская літаратура ў школах. Падобна, мэтанакіравана выбіраюцца кепскія ці нудотныя творы, каб адштурхоўваць людзей ад яе. Ну а цэнзура… Някляева няма, лічы. А валанцёркі 'Вясны' даведаліся толькі ў маім кніжным клубе, хто такая Ларыса Геніюш.

17. Два саюзы пісьменнікаў! А ў Іспаніі няма ніводнага. Гэта сацыялістычны/савецкі панятак, я так разумею. А Чаргінец — сам сабе культурны шок.

18. Паняцце «бульбасрач». Цяга біцца і спрачацца між сабой. Прынамсі да 2020. Дарэчы, гэта заразна.

19. Сітуацыя паляпшаецца, але вельмі не хапае адаптацыі архітэктуры і ўрбаністыкі да патрэбаў людзей з інваліднасцю. Ліфтаў, пандусаў мала, уваходы не заўжды адаптаваныя, адукацыя не заўжды інклюзіўна (ў сэнсе, могуць забараніць ісці на нейкі кірунак праз інваліднасць?)

20. «Даросласць» людзей у параўнанні з заходнімі еўрапейцамі. Падлеткі як дарослыя, маладыя дарослыя мегасур’ёзныя і, на вялікі жаль, пенсіянеры часта адчуваюць сябе непатрэбнымі, бы мёртвыя для соцыума. Не маюць, чым займацца, а інфраструктура не дапамагае.

21. Аднак беларус заўжды будзе мець лайфхак пад кожную сітуацыю, не палохаеццв праблемаў і нечаканасцей, вырашае ўсё, бы нічога не адбылося.

22. Цэны на прадукты і кватэры занадта высокія для заробкаў. Прынамсі ў сталіцы.

23. У Беларусі вельмі якасная музыка, асабліва — беларускамоўная! Рок прам легендарны.

24. Вельмі здзівіла, наколькі беларусаў хвалюе тое, як іх бачаць замежнікі. «А што іспанцы думаюць пра нас? А што ты думаеш? А пра мову? Ці патрэбная яна? Як на нас глядзяць на захадзе?» А да 2020 года і не глядзелі. Соры. Ну футбол ведалі. БАТЭ. Аматары тэніса — Азарэнку.

25. Сацыяльная рэклама а-ля «тата, не пі», «тата, плаці аліменты», «ёсць такая прафесія — радзіму абараняць». Складваецца ўражанне, быццам беларускія мужчыны ўсе безнадзейныя, або горш — мянты і мусары. Добра, што я ведаю, што гэта не так.

26. Абавязковая вайсковая служба. Гэта здзіўляе ў кожнай краіне, дзе яна ёсць. Я б шукала ўсе магчымыя спосабы «адкасіць», у мяне алергія на гэтае вось усё. Гэтым і займаюцца хлопцы, я так разумею. Часцей за ўсё.

27. Надзвычай добрыя кебабы. Пасля Kebab King у Варшаве і гранадскіх універсітэцкіх пабаў, трэцяе месца ідзе беларускім.

28. Беларусы, якія пачынаюць камунікацыю са сказу «ізвініце, што па-рускі». Ды ну, не прымушаю я ні на воднай мове размаўляць, толькі сама размаўляю, як мне зручна. Але казалі, што людзям сорамна, калі я размаўляю, а яны — не.

29. Не злуйцеся, але колькасць людзей, якія вераць у нейкую лухту. Зараджэнне вады праз тэлік, тэлагонію, захаванне мовы ў крыві. Саветы пастараліся рэлігію знішчыць (што й так не выйшла), але не дбалі пра забабоны, якія яе замянілі часова, а потым і засталіся.

30. Агульнабеларускі страх перад дантыстамі. У пачатку я здзівілася, потым мне патлумачылі, што, бывае, лечаць без абязбольваючых. Тады ўсё зразумела.

31. Колькасць людзей, якая лічыць патрэбным спяваць мне песню пра гренада гренада гренада мая. Сябры, па-першае, горад ГрАнада. Па-другое, ужо неарыгінальна.

32. Колькасць людзей, якія ўпэўненыя, што «ой, я не з Мінска, ты мой горад не будзеш ведаць». А потым аказваецца, што гэта Віцебск ці Магілёў.

33. Абарцыйны турызм з Польшчы ў Беларусь (да 2020 года). Пра гэта я даведалася ў Польшчы, але таксама шакуе.

34. Малочныя прадукты. У ЕС яны моцна працэсаваныя, правілы вельмі канкрэтныя і строгія. У Беларусі збольшага іх пазбягаю, пару раз хварэла праз гэтыя сырнікі. Здзівіла і малако ў пакеціках.

35. Сервіс жахлівы. Прабачце, але гэта праўда. У рэстаране ці ў краме адчуваеш сябе папярэдне вінаватым, быццам у пастарунку. І не дай лёс, каб шклянку кліент разбіў, ці што. Аднойчы прымусілі заплаціць за разбітую шклянку.

36. Затое ў аэрапорце стаяць старэйшыя жанчыны савецкай знешнасці, якія добра валодаюць англійскай мовай. Кагнітыўны дысананс +100.

37. Вельмі шкада, што гістарычныя славутасці знядбаныя. Калі б развівалі трохі інфраструктуру, Беларусь была б топчыкам у турызме!

38. Дыктатура адчуваецца. У паветры. Пра гэта кажуць і сябры з Беларусі, якія жылі за мяжой і вярталіся.

39. Здзівіла, што ў Беларусі будуецца БелАЭС, нягледзячы на… Мягка кажучы, кепскі досвед з такімі рэчамі.

40. Адносная папулярнасць руху Радфем у Беларусі. І прысутнасць спіс забароненых для жанчын прафесіі з іншага боку. І розныя пенсійныя ўзросты для м і ж.

41. Адсутнасць любога «чалавечага разумення» і гнуткасці ў беларускай бюракратыі. У Іспаніі і Польшчы (параўноўваю, бо найбольш «папераў» рабіла ў гэтых краінах), чыноўнік скажа — «нічога страшнага, прынясіце заўтра/падпішам пазней/адпраўце мэйлам». У BY маліся, каб усё ок адразу.

42. Цана нармальнага абутку АСТРАНАМІЧНАЯ.

43. Беларуская прырода проста прыгажэнная — лясы, азёры… Можна развіваць і такі турызм.

44. Пазітыўнае стаўленне да замежнікаў у параўнанні з Расіяй ці, месцамі, нават Польшчай.

45. Гасціннасць і салідарнасць беларусаў, нават да 2020 года (там ужо на стэроідах). Беларусы сто разоў дапамагалі мне з начоўкамі, рэгістрацыяй, сім-карткамі і чым яшчэ — непрыпомню. Ніколі не застанешся без гарачай ежы і даху над галавой.

46. Тэлеграм. У Іспаніі ім карыстаюцца толькі айцішнікі-паранойкі. А вось у айці-краіне…

47. Марозіва са смакам валошкі? Я так і не змагла пакаштаваць, але здзівіла. З аднаго боку, не ведала, што валошкі можна есці. З іншага, існуе ж смак ружы…

48. Аднойчы таксіст (убер) пагражаў смерццю за тое, што я адмаўляюся размаўляць на нармальнам ізыке. Гэта быў шокам, бо звычайна людзі ставяцца добра або нейтральна. Максімум пытаюць, ці я ўкраінка.

49. Аднойчы елі з сябрам кебаб, размаўлялі. У яго тата армянін, знешнасць трохі як мая. Беларуская дзяўчынка (6-7 гадоў) падыйшла і спытала, на якой мове мы размаўляем.

50. Для мяне шок тое, наколькі беларусы мяне цэняць. Вітаюцца, дзякуюць, просяць фоткацца. Мне далі, блін, прэмію Стральцова! І некалькі дзён таму мяне пазнаў Лявон Воьскі на канцэрце.

51. Непаўторная атмасфера на беларуска-арыентаваных імпрэзах, кангрэсах, мерапрыемствах. Хутка будзе Міжнародны кангрэс даследчыкаў Беларусі ў Коўне. Чакаю-не-дачакаюся.

52. «Анхела, бачыш, мужчына за суседнім сталом чытае газету? Гэта КДБіст. Хто ж чытае фізічныя газеты ў ХХІ стагоддзі? Тое за табой сочаць».

53. У Беларусі забаронены Paypal. Нязручна як не ведаю што. А далей будзе горай з санкцыямі…

54. Не ведаю, ці гэта справа канкрэтнага Еўраопта на Малінаўцы, але… Гнілыя прадукты! Асабліва зеляніна.

55. Калі мяне затрымлівалі на мяжы ў Брэсці. Бо не рабіла рэгістрацыю месца побыту. Бо не ведала, што такое правіла існуе. Яшчэ памежнікі былі ўпэўненыя, што я не ўмею чытаць кірыліцу. Хоць і размаўляю па-беларуску.

56. Не разумею, чаму столькі людзей мяне пытае, ці я каталонка. Не.

57. Аднойчы мяне сур’ёзна спыталі, ці я ведаю караля асабіста. А хто з вас ведае Лукашэнку асабіста, прызнайцеся?

58. Фізічнае выхаванне ва ўніверы. Жах. Я б не змагла атрымаць вышку. У Польшчы тое ж самае, добра, хоць не на магістратуры.

59. Адказ «зачэм”на ўсё ў некаторых. —Прабачце, а дзе знаходзіцца другая школа? —А вАм зАЧэМ?

60. Аднак незнаёмыя раздаюць парады пра вельмі асабістыя пытанні (напрыклад, калі і з кім завесці адносіны, ці мець дзяцейі колькі, на каго вучыцца). У Іспаніі людзі больш пахвігістычныя (апроч за ўласную сям’ю чалавека), усім усё адно, як хто жыве. А ў Беларусі не ўсё адно.

61. Абмежаванні рэгіёну Беларусі, напрыклад, у Nintendo Online, вышэйшыя цэны на відэагульні, нязручнасці, недаступныя гульні…

62. Можа, гэта супадзенне або я патрапіла выпадкова ў такія кампаніі, але бачыла ў Беларусі экстрэмальныя дыеты. Напрыклад, дзяўчыны месяц не ядуць нічога саліднага, а толькі п’юць.

63. Плянка прыгажосці (не толькі адносна вагі, але і вопраткі, макіяжа, і ўвогуле) нашмат вышэйшая. У Іспаніі я сімпатычная, а ў Беларусі — фу. Мяне выратоўвае толькі «экзатычнасць», але і гэта не больш, чым аб’ектывізацыя. Са мной сустракаліся беларусы не за знешнасць, відаць.

64. Вельмі здзіўляе, наколькі кепска аплочваюцца прафесіі, якія ў Іспаніі прэстыжныя. Напрыклад — выкладчыкі, лекары. І розніца між мянтамі-вайскоўцамі-айцішнікамі і ўсімі іншымі.

65. Наколькі цяжка стварыць беларускамоўны клас у школе… Каб потым усё адно вучылі па-руску ў некаторых выпадках.

66. Чорны знахар)

67. Нельга ўсміхацца незнаёмым людзям у метро! Сябры лаяць за гэта, кажуць, маўляў, раптам падумаюць, што ты нешта хочаў. Ці нейкую рыфму па-руску — я яе не памятаю, але абзываюць дурніцай.

68. Беларускамоўныя людзі больш ветлівыя за рускамоўных у хуткіх трансакцыях. Можа, таму, што баяцца (баімся) дыскрымінацыі. Набываеш жэтон, у чарзе чуеш або «одін», або «адзін, калі ласка» і «дзякуй». «одін, пожалуйста» — рэдкасць рэдкасная.

69. Прапусціла магчымасць напісаць гэта пад лічбай 69, але — мяне не раз і не два пыталі, на якой мове размаўляю падчас сэксу. І ці па-беларуску. І ці на рускую (?) пераходжу. А што, хочуць праверыць?

70. «У беларускай мове няма Х лексікі», «па-беларуску немагчыма размаўляць пра Х», «беларуская мова занадта бедная для маіх думкаў». Гэтыя беларусы ідуць лесам. Размаўляць не ўмеюць яны, а вінаватая ў іх мова. Знаёмы напісаў дыпломную па кібербяспецы па-беларуску. Усё было.

71. Галоўны рэдактар аднаго літаратурнага часопіса сказаў мне, што не маю божага права пісаць па-беларуску, бо мова не даная «зверху» і ў крыві. Пасля прэміі Стральцова я яго прымусіла друкаваць свае вершы там усё адно. Ага, я часам кіруюся дробнай помстай.

72. З адваротнага боку, я часам баюся, што мяне друкуюць і даюць прэміі ў Беларусі толькі за замежны пашпарт. Моцны сіндром самазванца дагэтуль.

73. Напэўна, гэта не толькі ў Беларусі, але большасць в’ю я ў BY і давала — колькі можна паўтараць тыя ж пытанні з года ў год? Асабліва а ПАчЫму БілаРусКаЯ мОва.

74. Калі інфарматычныя сістэмы не маюць механізмаў, каб прыняць замежнае імя. У мяне два прозвішчы з прабелам, няма імя па бацьку, няма «афіцыйнай кірылічнай транскрыпцыі». Каб вы ведалі, якая гэта драма для «Беларусбанка»

75. Калі людзі размаўляюць са мной, быццам я дурненькая. «Оооой, як харашо па-біларускі, да? Дажэ я німагу так… Прыгожа? Да? Прыгожа. А ты што-нібудзь чытала з нашых пісацілей? Знаеш, хто такі Купала? Ціатэр ёсць, па-біларускі тожа». Я кандыдатка філ. навук, літаратуразнаўца.

76. Калі прапаноўваюць «адпачываць» на лецішчы і саджаць бульбу. Ага, зараз адпачну.

77. Да 2020-2021 — колькасць нармальных, адэкватных, нават змагарскіх людзей у сімстэме або ў дзяржаўных установах. Засталіся адзінкі, або зліваюць інфу, або маюць там размеркаванне, ці што. Сумна.

78. Бабушатнікі. Асабліва калі пакінулі нават дыван на сцяне) Цікава.

79. Гэтыя салодкія штуковіны з кароўяй крыві, якія прадаюць у аптэках? Гэта шо?

80. Улетку пару тыдняў не даюць гарачай вады. Гэта ппц.

81. У Беларусі, у Польшчы і ў Расіі аднолькава, штопраўда, але… КАМАРЫ АГРОМНІСТЫЯ БЛІН ЯНЫ МЯНЕ З’ЯДУЦЬ.

82. Стаўленне некаторых людзей, асабліва з вёсак, да Макдака, быццам гэта — гурмандскі рэстаран. Здзівіла ўбачыць, як некаторыя фатаграфуюцца перад Макдакам.

83. Такім жа чынам, як беларусаў шакуе паліткарэктнасць і «нельга ні пра што жартаваць», мяне шакуе цэнзура і… Зноў нельга ні пра што жартаваць. Але з тэрмінам у турме.

84. Калі блакуюць трафіку ў вуліцах, дзе будзе Лука ехаць.

85. Колькасць кітайскіх студэнтаў у беларускіх універах. У іх спецыяльныя дамоўленасці, я так разумею?

86. Тоненькія цыгарэткі, смакавыя цыгарэты, нізкая цана табакі.

87. Акадэмікі, якія сыходзяць у запой штогод. Не пытайце)

88. Калі Ганна Севярынец патлумачыла, што яна вучылася на аспірантуры, але не абараніліся, як ёй патлумачылі, «праз прозвішча». І тое, што гэта далёка не адзіны выпадак.

89. Паняцце «талака». Вось. Гэта. Файна.

90. Багацце беларускай народнай традыцыі, фальклору, вуснай літаратуры.

91. Калі ў дзень перад выпускным вечарам у школах забараняюць прадаваць алкаголь)

92. Вельмі здзівіла навіна пра падатак за дармаедства. Не тое, што дзяржава дапамагаць беспрацоўным не хоча, а яшчэ за гэты «прывілей» плаці. Іспанскія знаёмыя ўвогуле не разумелі.

93. Калі пачала разумець расейскую мову і змагла ацаніць, наколькі багата, правільна і лагічна будуе свае сказы нашпрызідзент. Ок, працяг савецкай традыцыі, страх пераменаўм папулізм, але не разумею, як можна было галасаваць за чувака, які не ўмее гаварыць нават па-расейску.

94. Любоў беларусаў да катоў — думаю, нашмат больш людзей мае ў хаце ката ў Беларусі, чым у Іспаніі. І кáта могуць мець, калі жывуць з амапаўцам (

95. Гэта супольна з Расіяй, але фільм пра тупога алкаша, які не ведае, які яго дом. Гэты, што пад НГ глядзяць) Тыпу пра каханне. Іронія лёсу.

96. Электронная музыка. Ало, Mustelide, Šuma? Ладна рок, пра які я казала раней, але гэта? Ваў. Крутата)

97. Наколькі дарагія кветкі, і наколькі беларусы любяць іх дарыць усё адно.

98. «-26 градусаў? Ды норм, нічога такога! Я яшчэ ў восеньскай куртцы хаджу. Вось у маёй маладосці пад Полацкам…»

99. Любоў беларусаў да фламенка. А агульна пра постсавецкую прастору — любоў да іспанскага спевака Raphael. WTF.

100. Калі заходнія беларусы (некаторыя) кажуць, што ўсходняя Беларусь не сапраўдная, а краіна сканчваецца ў Мінску… Ці раней)

101. Вайна згушчонкі)

101. Калі беларус армянскага паходжання замаўляе гарбату, а потым аказваецца, што гэта яго сябар… Які часткова ўзбек. Насамрэч, гэта не здзівіла, бо яны мае сябры асабістыя. А вось масштабы падзеі…

102. Калі першы беларускі хлопец пакрыўдзіўся на тое, што я не буду браць яго прозвішча, і ўвогуле не думаю выйсці замуж у 20 гадоў. Адносіны далей вельмі нядоўга пратрывалі.

103. Калі на 'Мове нанова' трэба было перакладаць з расейскай, і некаторыя здзівіліся, што я не адказваю. Ну натуральна не адказваю, адкуль мне ведаць такія цяжкія расейскія словы. Шмат хто, дарэчы, здзіўляюся, што я не 'двухмоўная', як усе, і мая расейская вельмі абмежаваная.

104. Набыццё айфонаў (я не супраць, нават падтрымліваю) на мікракрэдытах (скептычна стаўлюся), і прымус харчавацца адным дажыракам, ці як яго, некалькі месяцаў (абсалютна не!)

105. Складанасці рэгістрацыі малога бізнеса.

106. Грыб гэты, які ў слоіку і яго можна піць. Дарэчы, смачна.

107. Актывізаваны вугаль. Цуд, а не таблеткі.

108. Сервісы, якія вышукваюць польскіх продкаў у кожнага, хто хоча карту паляка. Вось бізнес мадэль, а?

109. Пытанне «навошта табе беларуская мова». А навошта людзям хоббі? Няўжо беларусы робяць толькі тое, што прам ПАТРЭБНА для жыцця? Есці, спаць, і ўсё? Навошта што-небудзь?

110. Гэта не ўнутры Беларусі было, але аднойчы сустрэла беларусаў на дыскатэцы ў Гранадзе, а «за мову» пачалі набываць мне напоі. За кожнае цікавае слова набывалі яшчэ адзін. Не ведаю, як выжыла.

111. Актыўнасць супольнасці ЛГБТ+ у Беларусі (напрыклад, арганізацыі тыпу MAKEOUT, моладзь у твітары), нягледзячы на… Скажам, неспрыяльную сітуацыю з усіх бакоў.

112. Наколькі ТУПОЕ беларускае тэлебачанне, ппц. Там, здаецца, быў адзін канал з культурай, прымальны. А іншае… Як можна глядзець?

113. Звязана з 122 — Азаронак. Што б дадаць.

114. Працягваем тэму прапаганды — а вы чытаеце акаўнты МСЗ? Раю. Або не, калі слабыя нервы.

115. Працоўная кніжкаі магчымасць атрымаць там дрэнныя адзнакі і быць забаненым назаўжды і памерці бамжом. Васхіціцільна.

116. У адзін і той жа дзень у Беларусі мяне прасілі пашпарт, каб купіць піва (падумалі, што няма 18, здзівіліся рэальнаму ўзросту), а таксама пыталі (іншыя людзі), колькі ў мяне дзяцей. Не ведаю, ці выглядала тады як падлетак, ці як маладая мама. Ці як Цяжарная ў 16 ©.

117. Хлопцы, якія падыходзяць пазнаёміцца. У Іспаніі ніколі не бачыла такога, толькі фліртавалі тыя, хто мяне неяк ведаў (з універа, праз сяброў, на той жа вечарыне сядзелі), а вось на вуліцы — толькі ў Беларусі здаралася.

Помогите нам выполнять нашу работу — говорить правду. Поддержите нас на Patreon

и получите крутой мерч

Обсудите этот текст на Facebook

Подпишитесь на наши Instagram и Telegram!

Обложка: фейсбук Анхелы Эспіноса