Грамадскія басейны бываюць розныя: адкрытыя і закрытыя, глыбокія для дарослых і “малюткі” для дзетак. Але амаль усе басейны лучыць агульны прынцып адсутнасці дзвярэй у душавых кабінках. Нават душавыя фіранкі — вялікая рэдкасць. Чаму наведнікаў басейнаў прымушаюць стаяць перад незнаёмымі людзьмі ў надзвычай неабароненым выглядзе?

Адсутнасць кабінак, якія зачыняюцца, у душавых пакоях пры грамадскіх басейнах — сусветная практыка. Каранямі гэтая з'ява сыходзіць у завядзёнкі антычнай цывілізацыі. У сучасным свеце адсутнасць дзвярэй у душавых пакоях можна растлумачыць некалькімі прычынамі: эканамічнасць (рамонт робіцца таннейшы), гігіенічнасць (менш паверхняў мае патрэбу ў рэгулярнай санітарнай апрацоўцы), а таксама той факт, што адкрытыя кабінкі зводзяць да нуля магчымасць людзей карыстацца душам не па прызначэнні (выкарыстоўваць кабінку ў якасці туалета, займацца вандалізмам і да таго падобнае).

Чамусьці лічаць, што калі шатні і душавыя пакоі асобныя, чалавек не будзе саромецца іншых наведнікаў свайго полу. Хоць, дарэчы, адкрытыя кабінкі выкарыстоўваюцца і ў агульных душавых пакоях, у якіх няма падзелу на мужчынскую і жаночую часткі. Яскравы прыклад — супольныя саўны, у якія прынята хадзіць у купальным касцюме. Таксама кабінкі без дзвярэй традыцыйна выкарыстоўваюцца ў муніцыпальных басейнах і фітнес-клубах, якія маюць вялікі попыт.

Кабінкі з дзвярыма або фіранкамі сёння часцей можна сустрэць у фітнес-цэнтрах прэміўм-класа, закрытых прыватных клубах, а таксама ў VIP-распранальнях.

Вера,

адміністратар басейна

Напэўна, дзвярэй у душавых пакоях басейнаў няма з меркаванняў бяспекі і ашчаджэння. Разумееце, у нас займаюцца дзіцячыя спартовыя школы — дык дзеці пастаянна ламаюць усё і ўсюды. Прычым як хлопчыкі, так і дзяўчаты. Так, напрыклад, было з фенамі ў распранальнях: доўгі час іх ламалі практычна штодня, пакуль наагул не прыбралі. Раніцой рамантуеш — а ўвечары зноў не працуе.

Гэта і грошы, і бяспека дзяцей — барані Божа, хто сябе гэтымі кабінкавымі дзвярыма пакалечыць, а адказваць потым адміністрацыі. Думаю, закрытыя душавыя не ставяць менавіта з гэтай прычыны. Прынамсі, калі я прыйшла сюды працаваць у 1991 годзе, дзвярэй не было.

ТЭКСТ: Максiм Нiкольскi

IЛЮСТРАЦЫЯ: Насця Яравая